Czcigodni Kapłani i Osoby Życia Konsekrowanego!
Umiłowani Bracia i Siostry!
W Środę Popielcową przyjęliśmy w pokorze szczyptę poświęconego popiołu na nasze pochylone głowy i usłyszeliśmy słowa kapłana: „Pamiętaj człowiecze, że prochem jesteś i w proch się obrócisz” lub „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Tym samym weszliśmy w szczególny czas łaski, jakim jest Wielki Post. Czas pogłębionej modlitwy, zasłuchania w Słowo Boże i praktyk pokutnych. Czas otwarcia się na łaskę zbawienia, którą Chrystus wysłużył dla nas na krzyżu, abyśmy potrafili zadać śmierć naszym grzechom i doprowadzili siebie do zmartwychwstania, czyli do pełni życia w Bogu.
U progu tego szczególnego czasu, warto zastanowić się, w jaki sposób przeżyć ten święty czas, aby go nie zmarnować? Odpowiedź podsuwa nam św. Jan Paweł II, który w jednej z katechez wielkopostnych nauczał: „Przeżywać Wielki Post – znaczy nawrócić się do Boga za pośrednictwem Jezusa. (…) Odkupiciel, a po Nim Kościół, przedkłada nam w tym czasie środki, które służą do tego nawrócenia: modlitwę, jałmużnę i post. (…) Wielki Post jest (…) sposobnością do wnikliwej rewizji życia. Kościół, jak co roku, prowadzi nas na progu Wielkiego Postu na pustynię. Widzimy Chrystusa, który czterdzieści dni pości i modli się, aby ostatecznie rozpocząć publiczną działalność od wezwania: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”. Jak wiemy, po grzechu pierworodnym ogród Eden został zamieniony na wyjałowioną ziemię, która rodziła ciernie i oset. W porównaniu z życiodajnym rajem, ziemia wygnania Adama i Ewy stała się pustynią smutku i śmierci. Zbawiciel przychodzi do zagubionego człowieka, wychodzi na pustynię ludzkiej egzystencji, by stać się do nas podobnym we wszystkim, z wyjątkiem grzechu”.
Zatem pouczeni słowem św. Jana Pawła II, wyznaczmy sobie, Bracia i Siostry, cele, jakie we wspólnocie Kościoła wypełnimy w tym świętym czasie.
Pierwszym jest nasze nawrócenie, czyli odkrycie i ocena swego postępowania. Pomocą do tego jest rachunek sumienia, prawdziwa ocena myśli, mowy i postępowania w świetle Bożych Przykazań, nauki Ewangelii, Przykazań Kościelnych oraz Grzechów Głównych.
Drugim jest odnowienie relacji wiary i miłości względem Pana Jezusa Chrystusa. Możemy tego dokonać na drodze sakramentu pokuty, gdzie nasza wiara zrodzi zaufanie do ufności w miłosierdzie Boże, a miłość „rozerwie nasze serca”, poprzez szczerość wyznania grzechów, podjęcie pokuty i szczerą chęć poprawy i zadośćuczynienia Bogu i bliźniemu, wprowadzając nas na drogę wolności, pozwalającej nam połączyć się Chrystusem w komunii św.
Trzecim celem jest czynienie dobra bliźnim, na płaszczyźnie modlitwy za siebie nawzajem i za nieprzyjaciół, a także w materialnym wsparciu potrzebujących jałmużną postną, dobrym uczynkiem, gestem pamięci i życzliwości.
Zrozumienie takiej wielkopostnej postawy odkryjemy również na Drodze Krzyżowej, podczas śpiewu Gorzkich Żali, w rozważaniach pasyjnych i pokornym uczestnictwie w rekolekcjach wielkopostnych. Wszędzie tam odnajdziemy przykłady nawrócenia, przyznania się do grzechów i czynienia dobra z miłości do Chrystusa Pana.
Umiłowani Bracia i Siostry!
U progu Wielkiego Postu zwracam się do Was i prosząc o godne przygotowanie się do Świąt Paschalnych. Nie zobaczymy pustego grobu, zanim nie przeżyjemy męki naszego Pana Jezusa Chrystusa i nie rozważymy w sercu wołania: „Gorzkie żale przybywajcie, serca nasze przenikajcie” i nie oddamy czci Ukrzyżowanemu modląc się: „Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie – żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.”
W przeżywanie tegorocznego Wielkiego Postu papież Franciszek wpisuje Kościołowi na całym świecie prośbę i zadanie, o którym tak powiedział: „W obliczu tragicznego przedłużania się sytuacji konfliktów w różnych częściach świata, zachęcam wszystkich wiernych do udziału w specjalnym dniu modlitwy i postu w intencji pokoju – 23 lutego, w piątek pierwszego tygodnia Wielkiego Postu. Ofiarujemy go szczególnie za mieszkańców Demokratycznej Republiki Konga i Sudanu Południowego. Podobnie jak przy innych okazjach, zapraszam także braci i siostry niekatolików i niechrześcijan do przyłączenia się do tej inicjatywy w sposób, jaki uznają za najbardziej stosowny. Nasz Niebiański Ojciec zawsze wysłuchuje swoich dzieci, które wołają do Niego w udręce i cierpieniu: „podtrzymuj złamanych na duchu i opatrz ich bolesne rany” (Ps 147,3).
W związku z apelem papieża Franciszka, proszę o podjęcie tej inicjatywy i zachęcam wszystkich do włączenia się poprzez modlitwę i post w to wielkie dzieło duchowej walki o pokój.
W naszej archidiecezji niech ten dzień będzie również dniem modlitwy i postu w intencji pokoju w Ukrainie, bo jak widzimy, ciągle trwa wojna i nieustannie giną w niej ludzie, a wielu powraca okaleczonymi do swoich domów.
Moi Drodzy!
Wszystkim, którzy z wiarą i pobożnością rozpoczynają Wielki Post, kapłanom, osobom życia konsekrowanego, wiernym archidiecezji, na ten szczególny czas i na podjęcie 23 lutego modlitwy i postu na rzecz pokoju, z serca błogosławię: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Lwów, dnia 15 lutego 2018 roku
N. 75/2018
+ Mieczysław Mokrzycki
Arcybiskup Metropolita Lwowski
P.S. List Pasterski należy odczytać na wszystkich Mszach św. w Pierwszą Niedzielę Wielkiego Postu, 18 lutego 2018 roku.