11 listopada о godz. 10.00, w 102. rocznicę Niepodległości Polski, przedstawiciele polskich organizacji obwodu lwowskiego, pracownicy Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej we Lwowie, polscy oraz amerykańscy żołnierze biorący udział we wspólnym programie szkoleniowym na poligonie wojskowym w Jaworowie oraz liczni wierni tradycyjnie zgromadzili się na modlitwę w Bazylice Metropolitalnej.
Na początku proboszcz katedry ks. рrałat Jan Nikiel przywitał wszystkich obecnych. Arcybiskup Mieczysław Mokrzycki koncelebrował Mszę Świętą dziękczynną i wygłosił kazanie, w którym podkreślił, że wolność to jest dar, za który mamy dziękować Bogu oraz zadaniem dla każdego z nas.
Po wspólnej modlitwie zabrała głos pani Eliza Dzwonkewicz, Konsul Generalny RP we Lwowie.
Na cmentarzu Łyczakowskim w pobliżu Grobu Nieznanego Żołnierza polskich pochówków wojskowych złożono kwiaty i zapalono znicze.
Czcigodni Kapłani i Osoby Życia Konsekrowanego!
Szanowna Pani Konsul wraz ze wszystkimi pracownikami Konsulatu Generalnego Rzeczpospolitej Polski we Lwowie!
Szanowni Przedstawiciele Polskich Organizacji Społecznych Lwowa!
Umiłowani Bracia i Siostry!
W dniu, gdy nasz naród świętuje odzyskanie niepodległości, Słowo Boże uczy nas bardzo ważnej postawy, jaką jest wdzięczność. W odniesieniu do Ojczyzny, wypływa ona ze zrozumienia dziejów, ze zrozumienia wartości, jakie one niosą oraz z tego, co dzięki nim posiadamy.
Najstarszemu pokoleniu staje w tym momencie przed oczyma historia ich życia, z przykrymi niestety przeżyciami ostatniej wojny, która naznaczył ich dzieciństwo i ukształtowała na długie lata życie.
Młodszemu pokoleniu przypominają się lata zniewolenia powojennego i służba obcej ideologii, która chciała zabrać im poczucie przynależności do dziejowego bogactwa historii ich przodków.
Najmłodszemu zaś pokoleniu to, co zobaczą w telewizji lub usłyszą od dorosłych na temat Ojczyzny, staje się obrazem i fundamentem ich świadomego wpisywania się we współczesne kształtowanie oblicza Polski, na arenie świata.
Wszystkich nas jednak łączy troska o ten wspólny dom, który ma na imię Ojczyzna. Dlatego spotykamy się na Mszy św. w jej intencji, dziękując Bogu za wolność, przepraszając za wszelkie zło i zgorszenie, jakie dzisiaj dokonuje się na naszych oczach oraz prosząc o opamiętanie dla czyniących zło, o błogosławieństwo i ustanie wszelkiego zagrożenia.
W tych jakże niespotykanych czasach, winniśmy łączyć swe siły i porzucając wszelkie podziały i niezgodę, tak jak to było sto lat temu, o czym świadczą groby na Cmentarzu Orląt, w jedności zatroszczyć się o teraźniejszość, naznaczoną koronawirusem i jakże nieodpowiedzialnym i pełnym pogardy podejściem do życia.
Wymaga tego miłość Ojczyzny i pamięć, o tych wszystkich, którym tak wiele zawdzięczamy. Wiele pokoleń pracowało, poświęcało się, tworzyło kulturę narodową, tworzyło ojczyste dzieje, abyśmy mogli podjąć to całe dziedzictwo i budować jeszcze lepszą przyszłość. Dlatego winniśmy im pamięć, ponieważ: „Ten, kto nie szanuje i nie ceni swej przeszłości, nie jest godzien szacunku teraźniejszości, ani nie ma prawa do przyszłości”.
Dzisiaj w sposób szczególny pragniemy wyrazić wdzięczną pamięć tym, którzy nie tylko żyli i pracowali dla swojej ojczyzny, ale nade wszystko oddali za nią to, co mieli najcenniejsze - swoje życie. Święto Niepodległości uświadamia nam tę wielką ofiarę i daninę krwi wylaną przez pokolenia Polaków dla odzyskania wolnej i suwerennej Ojczyzny. Dziś wspominamy ich, modlimy się za nich, aby dane im było cieszyć się ojczyzną niebieską.
Miłość Ojczyzny to nie tylko wdzięczna pamięć i szacunek dla ołtarzy przeszłości. Miłość Ojczyzny to także odpowiedzialność za jej obecny i przyszły kształt. Wszak jak pisał Cyprian Norwid: „Ojczyzna - to wielki, zbiorowy obowiązek”. Nie możemy się czuć zwolnieni od tej odpowiedzialności. Każdy na swoim miejscu, zgodnie ze swoim powołaniem i możliwościami winien troszczyć się o dobro, o siłę, szczególnie moralną, o sprawiedliwość w naszym ojczystym domu. Trzeba tę wolność, którą posiadamy, mądrze i odpowiedzialnie zagospodarować. Trzeba jej właściwie używać z myślą o dobru wspólnym.
Kochani Bracia i Siostry!
Zdajemy sobie sprawę, że wolna Ojczyzna jest dla nas wielkim darem, ale jest ona także wielkim zadaniem.
Niech, więc dzisiejsza uroczystość uwrażliwi nas na sprawy, społeczne i narodowe.
Niech ożywi pamięć, która ogarnia dzieje zrywów i powstań, klęsk i zwycięstw wielu pokoleń Polaków, którym na sercu leżało dobro Ojczyzny.
Niech nam uświadomi, z jak wielkiego dorobku przeszłości korzystamy.
Nie zmarnujmy tego ogromnego dziedzictwa.
Podejmujmy wciąż trud odpowiedzialności za przyszłość naszego kraju. Niech Bóg błogosławi naszym szlachetnym wysiłkom. Niech błogosławi naszą Ojczyznę. Amen.