Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej (Służebniczki Starowiejskie)

ZGROMADZENIE SIÓSTR SŁUŻEBNICZEK N.M.P.  NIEPOKALANIE POCZĘTEJ  (Służebniczki Starowiejskie)

Już za życia Założyciela, bł. Edmunda Bojanowskiego siostry służebniczki podjęły pracę na terenach leżących poza granicami poszczególnych zaborów.

BŁOGOSŁAWIONY EDMUND BOJANOWSKI 1814 – 1871 
„Serdecznie dobry Człowiek”

- Świadek wielkiej wiary i modlitwy
- Wierny Syn i czciciel Maryi Niepokalanej
- Opiekun najsłabszych i pogardzanych przez innych
- Patriota, społecznik i apostoł ludu wiejskiego
- Świecki założyciel żeńskiego zgromadzenia zakonnego
- Wzór jednoczenia ludzi wokół dobra

Najwcześniej, bo 31 XI 1861 r. została założona pierwsza ochronka w Galicji – we wsi Podzwierzyniec koło Łańcuta. Wkrótce po otwarciu placówki zaczęły zgłaszać się kandydatki do życia zakonnego w nowym zgromadzeniu, dlatego 12 IX 1862 r. także w Galicji został otwarty nowicjat. Dnia 2 X 1863 r. przeniesiono nowicjat z Podzwierzyńca do Starej Wsi koło Brzozowa w diecezji przemyskiej. Szybko powstawały kolejne galicyjskie placówki: w szpitalu w Łańcucie, w Biłce Szlacheckiej, Podhorcach, Żużelu i Krasiczynie. O otwarciu każdej placówki osobiście decydował Edmund Bojanowski, a z powodu złego stanu zdrowia nie mogąc już osobiście podróżować, delegował główną przełożoną z Wielkopolski, aby uczestniczyła w uroczystościach związanych z obejmowaniem przez siostry nowych domów w Galicji.

W wyniku dalszych starań o zalegalizowanie zgromadzenia, dnia 14 IX 1866 r. domy położone na terenie Galicji (w diecezji przemyskiej i archidiecezji lwowskiej) otrzymały tymczasowe prawo utrzymania istniejących placówek: w Starej Wsi, Łańcucie, Biłce Szlacheckiej i Żużelu, lecz jego ceną było formalne zerwanie jedności z siostrami w Wielkopolsce.

W tej sytuacji wszystkie siostry pochodzące z Wielkiego Księstwa Poznańskiego, które przebywały dotąd na galicyjskich placówkach, musiały wrócić do Wielkopolski, ponieważ w skład zalegalizowanego, autonomicznego zgromadzenia mogły wejść wyłącznie siostry pochodzące z terenu Galicji, a więc te, które wstąpiły do nowicjatu w Podziewrzyńcu od 1861 r., a potem w Starej Wsi. W tej sytuacji bł. Edmund Bojanowski swoją troskę skierował na utrzymanie duchowej jedności zgromadzenia, czego wyrazem stała się korespondencja prowadzona z przełożoną w Starej Wsi s. Leoną Jankiewicz i innymi siostrami. 

We wrześniu 1870 r. biskup przemyski Maciej Hirschler zatwierdził „Reguły” służebniczek starowiejskich, a długo oczekiwane przyznanie przez rząd austriacki prawa istnienia i rozwoju w Galicji zostało nadane uchwałą z dnia 27 lutego 1875 r.
W 1904 r. Ojciec Święty Pius X wydał dla zgromadzenia dekret pochwalny, w 1930 roku Pius XI zatwierdził je, a Pius XII dnia 21 V 1940 r. ostatecznie zatwierdził także jego Konstytucje.

Od 1866 r., w którym zawieszono dekrety kasacyjne, Zgromadzenie Służebniczek Starowiejskich dynamicznie rozwijało się na terenie Galicji: do 1914 r. liczyło 985 sióstr na 237 placówkach w diecezji przemyskiej, lwowskiej, krakowskiej i tarnowskiej.

Podobnie jak w Wielkopolsce, służebniczki sprawowały opiekę nad dziećmi w wieku przedszkolnym, prowadząc równocześnie działalność wśród miejscowej ludności, której celem było podniesienie moralnego, religijnego i kulturalnego poziomu polskiego ludu: spotkania o charakterze oświatowo - religijnym, czyli tak zwane „wieczornice” dla kobiet i młodzieży żeńskiej oraz kursy gospodarstwa domowego. W niektórych wioskach organizowały szkoły powszechne i były w nich nauczycielkami. Ze względu na trudną dostępność, niski poziom i wysokie koszty fachowej opieki lekarskiej, siostry bezinteresownie udzielały doraźnej pomocy medycznej we własnych punktach ambulatoryjnych, pielęgnowały także chorych w domach prywatnych. Uczestnicząc we Mszy św. i nabożeństwach oraz aktywnie włączając się w życie miejscowej wspólnoty parafialnej, zazwyczaj sprawowały także opiekę nad wystrojem świątyni. Większość ich domów stanowiły 3 – 5 osobowe wspólnoty, prowadzące placówki wychowawczo-oświatowe, będące równocześnie punktami sanitarnymi i parafialnymi.

Na skutek procesu industrializacji i związanej z nim masowej migracji ludności ze wsi do miast, siostry już w pierwszych latach XX wieku podjęły podobną działalność w robotniczym środowisku miejskim. Zakładanie kolejnych placówek inicjowały wówczas także zarządy zakładów przemysłowych, organizacje państwowe i społeczne, spodziewając się, że siostry swoją obecnością i pracą przyczynią się do integrowania się społeczności osiedlającej się tam w poszukiwaniu pracy oraz do osłabienia wpływów szerzącej się ideologii komunistycznej. Prowadzone przez siostry kursy - zwłaszcza kroju, szycia i robót ręcznych - wielu kobietom umożliwiały podjęcie pracy zarobkowej.

Opieka nad chorymi należała do zasadniczych zadań wyznaczonych przez założyciela bł. Edmunda Bojanowskiego Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek, dlatego prawie na każdej placówce w jakiś sposób była wykonywana. Podstawowe umiejętności w zakresie opieki i leczenia chorych nabywały siostry już w ramach formacji nowicjackiej, a w późniejszym okresie niektóre zdobywały kwalifikacje w szkołach państwowych oraz na kursach. Już przed I wojną światową służebniczki pracowały w szpitalach, a także w domach dla starców i osób nieuleczalnie chorych.

Już w czasie I wojny światowej powstawały placówki także na poza terenem Galicji, a ponadto prawie 200 sióstr służebniczek stanęło do pracy w szpitalach polowych. Były także angażowane do akcji organizowanych w ramach państwowego programu przeciwdziałania epidemiom (tzw. kolumny sanitarne, praca w barakach epidemicznych). Ofiarnie włączyły się w dożywianie ludności zubożałej na skutek działań wojennych, prowadząc kuchnie dla najbardziej potrzebujących, rozdzielając zapomogi itp. Na prośbę ks. bp A. S. Sapiehy wraz z uchodźcami powędrowały także do obozów na Morawach i w Styrii, aby otoczyć opieką dzieci i pielęgnować chorych.

Charyzmat: realizowanie  na co dzień ewangelicznego przykazania miłości Boga nade wszystko oraz miłości bliźniego, przejawiające się w naśladowaniu Maryi, najpokorniejszej Służebnicy Pańskiej oraz posłudze wobec potrzebujących, zwłaszcza dzieci, ubogich i chorych.

Hasło: „Przez Maryję – do Jezusa”.

Geneza zgromadzenia:
Służebniczki starowiejskie są jednym z istniejących obecnie czterech zgromadzeń zakonnych, wyodrębnionych ze Zgromadzenia Sióstr Służebniczek, założonego w Wielkopolsce 3 maja 1850 r. przez bł. Edmunda Bojanowskiego (beatyfikowany w 1999 r.); autonomia służebniczek starowiejskich od 1866 r.; zatwierdzone przez Stolicę Apostolską 9 grudnia 1930 r.
Służebniczki: wielkopolskie, starowiejskie, śląskie i dębickie zrzeszone są w Federacji Zgromadzeń Sióstr Służebniczek NMP.

Dom generalny:

Przełożona generalna: M. Chwistek Beata

35-201 Stara Wieś k. Brzozowa 460,

tel.:(131)414-76

Delegatura na Ukrainie:

вул. Коцюбинського,5, Мурафа, Шаргородський район 23530

Вінницька область

Przełożona Delegatury: S. Kość Elżbieta

Dom na terenie Archidiecezji:

BIAŁOBOŻNICA

Білобожниця, Чортківський район, 48577

Тернопільська область

тел.: +38 (03552) 516-87;

sestrysl.bilobojnica@gmail.com

S. NINA (Bernacka Nina) - przełożona

S. BOŻENA (Malec Bożena)

S. JULIA (Lagutko Julia)

+38 (067) 773 19 68

OBERTYN

вул. Хотимирська 10 б, Обертин, 78060

Івано-Франківська область

тел.:(03479) 431-91

siostry.obertyn@gmail.com

S. NINA (Szklarczuk Nina) - przełożona

S. RENATA (Kotarba Renata Janina)

S. JULIA (Antoniuk Julia)

+38 (097) 803 64 33

Wizytacja kanoniczna w parafii Wniebowzięcia NMP w Truskawcu i św. Barbary w Borysławiu

: 3478 2016-10-19 14:38:16

Wizytatorzy: ks. bp Leon Mały i ks. kanclerz Władysław Grymski
Parafię obsługują redemptoryści: O. Krzysztof Szczygło CSsR i O. Dariusz Świda CSsR i Siostry Służebniczki Starowiejskie: S. Teresa Nowosiadło i S. Julia Liahutko.

---

Dzień skupienia dla młodzieży i dzieci w parafii św. Piotra i Pawła w Białobożnicy

: 3300 2016-01-25 10:48:50

W dniu 23 stycznia 2016 roku, w parafii św. Piotra i Pawła w Białobożnicy, dzieci oraz młodzież przeżywali dzień skupienia na podstawie bajki Antuana de Saint-Exupery, „Mały Książe”.

---